Het moet van die bewuste zwemles op maandagochtend in het tweede leerjaar geweest zijn dat ik nog zo uit mijn comfortzone getrokken werd. De toen rivaliserende school van ‘De Patijntjes’ had die dag toevallig ook een partijtje zwemmen in De Strop ingepland met het gevolg dat er te weinig kleedhokjes waren. Het noodplan ‘omkleden’ was in voege gegaan en er was dus geen andere optie dan samen te hokken met onvertrouwde zwembroeken, blote piemels en superhelden handdoeken. Dat gevoel van-wat doe ik hier-, had ik afgelopen week toen ik samen met mijn vriendin Epiphany’s kitchen binnenwandelde. Wacht, ik verklaar mij nader.
Ik hou namelijk wel van een stukje vlees, ben een vegan virgin en mijn lichaam is een silo waar gluten in kilo’s worden opgeslagen. Wil nu dat bij Epiphany’s kitchen de nadruk juist net ligt op vegetarische gerechtjes, glutenvrije pizza bodems en ook een ode is aan onze veganistische vrienden. Maar goed, die blote rivaliserende piemels van weleer zijn uiteindelijk, later die middag in het ondiepe water, goede vrienden geworden, dus waarom ook niet. Achteraf bleek overigens ook dat je bij elk gerecht kan kiezen voor een supplement ‘vlees’. Een handigheidje!
Dat het geluid van een stromend fonteintje in het midden van het restaurant nogal blaas bevorderend zou gaan werken, had ik moeten weten, maar mijn vriendin en ik waren het er al snel roerend over eens dat dat net de ideale plaats was om het prachtige interieur volledig in ons op te kunnen nemen. De blauwe bloemen aan het plafond brachten ons instant terug naar dat ene bankje onder de jacaranda bomen van het Plaza de la Merced in Malaga en de bijna azuurblauwe, robuust mannelijk muren namen ons mee in een fantasie wereld ergens diep, diep in de zee. Alsof je er elk moment ergens in een hoek een Romeinse god kan tegenkomen die druiven krijgt toegedeeld door twee ietwat zwaardere, logge Rubensiaans naakte zeemeerminnen. Die sfeer dus. Niet duidelijk?
Een kolfje naar de hand van Epiphany zelf blijkbaar, die de tafels en stoelen zelf ontwierp. Chapeau, hoedjes en petjes af daarvoor al creëer je daarmee natuurlijk wel serieuze verwachtingen wat betreft de inventiviteit van de geserveerde gerechtjes. Want naar een restaurant ga je natuurlijk om te eten en enkel een georganiseerde toeristische route om mooie kiekjes te maken, dat heeft het restaurant tot nog toe nog niet voorzien.
Mijn vriendin en ik bestellen beiden de menu van 39 euro, zij een cocktail met blauwe bessen en ik een wodka basilicum. De edamememe, edammmer, ededemama, ede-mam, edddema,….. eu groene boontjes zijn erg lekker gekruid en verstoppen een beetje mijn frustratie van net een auto met maar drie wielen of sweater zonder mouwen gekocht te hebben. Ik ben geen zeiksmurf en een wodka basilicum zonder basilicum gaat ook wel binnen, maar een kleine vermelding dat de helft van de ingrediënten niet meer beschikbaar was, kan ik de serveerster wel aanraden. Na de zoete aardappel partjes had ik het de uitermate vriendelijke dame, met mooi plat Gents sprekende accent, al lang vergeven.
De blauwe maistortilla’s met chili sin carne, vegan kaas, guacamole en gepekelde uitjes zijn erg lekker, maar missen naar mijn gevoel een klein ‘krokantje’ om te vermijden dat het geheel een ‘zachte zondagse pannenkoek van bij de bomma’ wordt. Muggenziften en olifanten van maken, maar als de zorgvuldige details die in het interieur terug te vinden zijn zich ook helemaal zouden weerspiegelen in het eten dan wordt het een erg erg hete zomer als nieuwe hotspot in Gent.
Het restaurant zit goed vol voor een zondagavond, maar de bediening is erg vlot en de gerechtjes volgen mekaar op in een goed getimed ritme. Als hoofdgerecht ga ik voor bord dampende zoete aardappelpasta met pikante pindasaus, Aziatische groenten en ik bezwijk voor het supplement kippenblokjes. Met de mondelinge overeenkomst in de helft van ons bord te zullen wisselen, gaat mijn vriendin volop voor één van die speciale yucca pizzabodems belegd met broccolicrème, asperge, gistvlokken, radijsjes en bieslookbloemen. Dat laatste groen/paarse ruikertje zat helaas vermoedelijk bij dezelfde verloren gegane bestelling als de basilicum, maar voor de rest zijn beide hoofdgerechten erg goed afgekruid en ook heel ruim qua portie. Normaal gezien ben ik niet erg fan van ‘spaghetti vervangers’, maar ik ben geneigd om die met zoete aardappel in een zotte bui thuis ook wel eens te proberen. Pluspuntjes dus!
Een beter dessert heb ik trouwens de afgelopen paar maanden niet gegeten, eerlijk waar. Niet dat we nog honger hadden of grote dessert fans zijn, maar strijdvaardig als we zijn, kruisten mijn vriendin en ik de lepels om samen het gevecht aan te gaan met een bordje pompelmoes granité met witte chocolademousse. Fris, fruitig, romig en veel te snel volledig op. We trokken nog een laatste fotootje van een muur die zo’n mooie background zou kunnen zijn voor mijn eigen foto’s en verlieten met het dichtvallen van de deur deze Walt Disney achtige locatie om ons terug in de grote mensen wereld te begeven.
Ik hoop dat de eigenares zich volop blijft ‘smijten’ op het verder uitwerken van de gerechtjes zodat ze de feeërieke omgeving die ze gecreëerd heeft alle eer kan aandoen. Het concept dat Epiphany’s kitchen heeft, heeft erg veel mogelijkheden en groeimarge om een echte openbaring, zoals de naam het zegt, te worden. God heb ik die avond nog net niet gezien, daarvoor moeten er nog een paar kleine stapelwolkjes worden weggeblazen, maar de richting zit alvast goed. Zou ik terug gaan? Ja! They still ow me some basil.
Epiphany’s Kitchen
Burgstraat 10, 9000 Gent
Website://epiphanyskitchen.com/
Geen reacties