Gehaktbrood, appelmoes en aardappelen

In mijn hoofd is uitstel ook afstel. Ik heb het niet zo voor straks of morgen. De tijd is altijd rijp ongeacht het seizoen. Ik heb nog hetzelfde kleuterbrein als mijn dochter. Ik leef in het nu. Dingen als: als je dit nu doet dan krijg je straks… Ik heb het daar moeilijk mee. Net als zij. Zin in chocolade wil zeggen dat ik nu zin heb in chocolade en dus nu chocolade wil ongeacht of ik daarna flink de korstjes van mijn boterhammen met Plopworst heb opgegeten. Ook al is mealpreppen op zondag dus de ideale manier om je werkweek te beginnen, ik zou het liefst die dag gehaktbrood met spaghettisaus en salade geitenkaas eten. Want als ik in de week ‘NU’ honger heb dan kan ik door een goeie voorbereiding ook gewoon ‘NU’ eten. Gewoon uit de koelkast halen en opwarmen in de microgolfoven. Zo zie je maar, je bent nooit te oud om toch een klein beetje dichter bij de volwassenheid te komen. En als mijn Mepal multikommen mooi gewassen uit de vaatwasmachine komen, dan kan ik daarna eindeloos door het venstertje staren naar mijn flippocollectie die ik er dan in bewaar. Ik prep meal, dus ik ben volwassen.