Naar de frituur, een groot pakje stress

augustus 21, 2017
Als je naar de frituur gaat

Het is zaterdag avond. Al heel de dag is er weinig beweging in de living. De avond ervoor was laat, veel te laat… Het energie level staat onder nul, de lever en de maag inhoud doen hun opperste best om het ons niet te lastig te maken. Mijn vriendin en ik liggen lang uitgerekt in de zetel naar de buis te staren tot één van ons de vraag van 1 miljoen stelt. Wat gaan we eigenlijk eten vandaag?  We weten beiden goed genoeg, we hebben het al zo veel meegemaakt, wat de uiteindelijke conclusie zal zijn. Frieten! En dan, dan begint het spelletje. Elke keer weer.

1. WIE GAAT ER OM?

Wat je gaat eten is beslist. Maar wie ruilt de baggy pants in voor een jeansbroek om zich vervolgens door de koude richting frituur te begeven. Dat is maar zeer de vraag. Zodra de discussie start, wil je partner zogezegd toch geen frieten meer. Jij bent de vorige keer nog maar geweest maar toch lijkt het verdikt al gevallen te zijn. Als jij niet gaat, dan zal het niets worden. Wat volgt is een tactisch steekspel, een spelletje blufpoker. Heads- up. Maar helaas, de kaarten liggen niet in jouw voordeel.

2. NIEMAND MAG EN ZAL JE VOOR ZIJN

Je checkt uiteraard nog even je bestelling en voelt nog even in de achterzak of je je papiertje niet op de keukentafel hebt laten liggen. Eens je vertrokken bent, is plots elke voorbijganger en automobilist een potentiële klant van de frituur. Iemand die jou voor kan zijn en ervoor zal zorgen dat je je vreetbui met 10 minuten moet uitstellen. Parkeren doe je snel en zo dicht mogelijk. De parkeerregels lap je aan je laars. Nu zullen ze wel niet komen controleren zeker? Links van jou stopt een andere auto. Verdorie, die moet ik voor zijn. Je wandelt de frituur niet binnen, je loopt ze. Ze noemen het niet voor niets fast food zeker?

3. DE OMGEVINGSSCAN

Eens je binnen bent scan je de omgeving. Twee mensen achter de toog, drie mensen voor je. Even berekenen. Goed, gaat niet te lang duren. Je checkt terwijl ook nog eens de vleeswaren. Oew, is dat iets nieuws? Ziet er lekker uit. Misschien toch je bestelling veranderen?

4. DE GROTE BESTELLING

Maar dan… De schuchtere en magere meneer voor je, die an sich geen potentieel gevaar leek te zijn, haalt een dichtgevouwen A4 papiertje uit de binnenzak van zijn jas.

“6 kleine pakjes. 1 met mayonaise, 3 met joppie saus, 1 met stooflvees , 1 met stoverij. 4 frikandellen, 3 bicky burgers, 2 viandellen en 2 porties chickenfingers voor de kids aub”.

De interne Dimitri De Tremmeri (alias DDT) komt in jou naar boven. “T’ is niet waar hé!” Nieuw bericht:  Argg,  t’is weer typisch! Ga wat later zijn. *zucht* Verzenden.

5. DE TWIJFEL

Je hebt je bestelling al zeker 10 maal doorgenomen en je weet perfect wat je moet bestellen. Als het aan jou is begin je om de een of andere reden toch te twijfelen. “euuh, 2 kleintjes met curry ketchup. Een viandel speciaal. Euuh, even denken,… hmm, een boulet en euuuuu goh doe toch maar een bicky burger”. Niet hetzelfde als dat wat op je briefje stond geschreven. Typisch!

6. EEN RACE TEGEN DE TIJD

Op hetzelfde tempo dat je de frituur bent binnen gestapt, zo stap je ook terug buiten. Nu moet het snel gaan. Het tikken van de seconden wijzer heeft een rechtstreeks effect op de krokantheid van je frieten en de slapheid van je viandel. Oranje lichten krijgen op dat moment een eerder groene schijn, de anders zo rustige straat wordt plots als te druk ervaren. Ondertussen heeft de geur van frietvet het gewonnen van dat van het groene dennenboomje, dat hevig staat te bengelen onder je achteruitkijkspiegel. Eens binnen verscheur je vakkundig de verpakking. Let the beast go.

7. HET FOUTJE

Even alles overlopen. Shit, tomaten ketchup in de plaats van curry ketchup. Daar ga ik nooit meer!

8. AANVALLEN!

Het groene plastieken frietvorkje wordt stevig in de hand genomen. Aanvallen! Geen tijd om die viandel speciaal te snijden. Gewoon vastnemen en happen maar. Wat maakt het uit dat de helft van de ketchup en ajuintjes aan je hand hangt. Dat plastieken vorkje haalt trouwens vaak het einde van de maaltijd niet. Die burger wordt snel koud dus die mag je niet tot op het einde houden. De eerste happen van je pakje friet zijn zalig en hebben een goede friet-saus ratio. De volgende daarentegen zijn meer saus dan friet. Nuja, frieten. Ondertussen zijn de frieten al zodanig slap geworden dat het eerder puree met mayonaise geworden is. Een lepel is op dat moment handiger om mee te eten.

9. ALLES MOET OP

Een frietje laten liggen, dat kan eventueel nog door de beugel. Een stukje vlees laten liggen, is uit den boze. Alles moet op, hoe dik je ook zit. Heeft je partner nog wat liggen, dan is het aan jou om ook haar bord leeg te eten.

10. NOOIT MEER

Je ploft kreunend en puffend achterover in de zetel. Riem los, broek open. Het is alsof je op ontploffen staat. “Ik eet nooit meer frieten”, klinkt het overtuigend. Het slachtveld dat je hebt achtergelaten, dat ruim je pas morgen ochtend op. De zetel kom (kan) je niet meer uit. Never again!

 

Of een ander recept?

4 Reacties

  • Reply
    Gegrilde perzik salade met geitenkaas, munt en vlierbloesemdressing - The Messy Chef
    augustus 24, 2017 at 11:58

    […] dat in schril contrast staat met de blogpost van afgelopen maandag over mijn escapades bij de frituur. T’is vrijdag dus we hebben ons herpakt met een gezonde salade. En wat voor […]

  • Reply
    Nicole Orriëns
    augustus 29, 2017 at 12:24

    Ik denk na een portie patat met ook altijd: ‘Ik hoef dit noooooit meer!’ Maar helaas verdwijnt dat gevoel meestal al na een dag.

  • Reply
    Kate
    februari 26, 2020 at 11:05

    “De slapheid van je viandel”. *giechel giechel*

  • Laat een reactie achter